Ik zou hier al gerust een paar ergernissen kunnen opsommen maar laat ik het bij een voordeel van pendelen houden. Pendelen geeft mij de kans om één van mijn favoriete bezigheden te beoefenen : naar de mensen kijken. Ik denk dat iedereen stiekem wel moet toegeven dat hij of zij het wel eens leuk vindt zijn medemens gade te slaan.
Bij deze bezigheid kan je er niet onderuit dat je ook hier en daar eens een gesprek afluistert. En deze week heb ik een zin opgevangen die mij stof tot nadenken gaf.
"Ik ga mezelf ook missen."
Is het mogelijk jezelf te missen vroeg ik mij af. Je hebt jezelf toch steeds bij je? Of leed zij misschien aan schizofrenie?
Door het pendelen van Brussel naar Hasselt zijn het lange dagen voor mij en soms heb ik wel het gevoel dat ik aan mezelf voorbij ga. Zou ze dit misschien bedoelen? Dat je zo bezig bent met andere dingen dat je jezelf kunt missen? Moet je dan ook met jezelf contact houden zoals je dat met je vrienden probeert?
Ik denk dat haar uitspraak wel waarheid bevat in deze drukke 21ste eeuw. De zin is nu met de kerstperiode zeker van toepassing. De mensen lopen op kerstmarkten van kraam naar kraam op zoek naar dat ene juiste cadeau en zullen het koste wat het koste vinden. Misschien missen zij hunzelf ook wel en zijn ze daarom zo druk bezig met cadeaus te zoeken voor anderen?
Nu studeer ik geen psychologie en kan ik de menselijke psyche dus niet doorgronden. Maar die ene banale zin leek op het eerste gezicht volledig absurd en bleek na enige overpeinzing nog lang niet zo absurd te zijn.
Daarmee beste lezers, zorg dat je jezelf nooit mist.
