In februari 2008 wonnen Glen Hansard (zanger bij The Frames) en Marketa Irglova een Oscar voor de beste song uit een film: Falling Slowly uit Once. De film gaat over twee mensen in Dublin, gespeeld door Hansard en Irglova zelf -of wat had u gedacht- en over liefde. Hansard speelt een Ierse straatmuzikant. Marketa Irglova speelt een immigrante die de muziek van de straatmuzikant mooi vindt en begrijpt. Daar draait eigenlijk heel het verhaal rond. Die eenvoud van de film is meteen ook zijn sterkte.
Of de twee op het einde van de film een happy ending hebben, laat ik even in het midden, maar in het echte leven zijn Marketa en Glen in ieder geval al een koppel, ondanks het grote leeftijdsverschil (18 jaar, Irglova is namelijk ‘nog maar’ van ’88).
Sinds hun overwinning bij de Oscars oogsten deze 2 artiesten veel succes, zeker in hun geboorteland (in dit geval: Ierland en Tsjechië), maar ook in het buitenland. In de VS touren ze zelfs in overvolle zalen, en dat is zeker niet elke (vrij) onbekende Europese artiest gegund.
Voor hun Oscar-overwinning, en dus ook voor er nog maar sprake was van Once, waren Hansard en Irglova al bekend bij een select publiek, vooral dan bij fans van The Frames. In 2006 brachten ze een prachtplaat uit, The Swell Season. Een aantal van de nummers op dit album werd later ook in de film gebruikt. Het bekroonde Falling Slowly is er daar één van. Andere songs dan weer niet, maar dat maakt het er niet minder mooi op.
Omdat Hansard The Swell Season zo’n mooie titel vond, tourt hij nu samen met Irglova onder die naam. Op 20 november kwam dit gezelschap daarom ook naar de Handelsbeurs in Gent om daar hun mooie liedjes te laten horen.
Tijdens het optreden bracht de groep The Swell Season zowel songs die enkel op het album The Swell Season (volgt u nog ?) te vinden zijn als nummers van op de soundtrack van Once. Soms zongen Glen Hansard en Marketa Irglova samen (hun perfecte samenzang is bloedmooi). Bij andere nummers stond ofwel enkel Hansard ofwel enkel Irglova op het podium.
Met Hansard als zanger van The Frames werden er uiteraard ook een aantal ‘covers’ van deze groep gebracht. Een andere cover die mij alvast veel kippenvel bezorgde was Tim Buckley’s Buzzin’ Fly, met op het einde een vleugje Jeff (Grace). Tijdens de bisronde kreeg violist Colm Mac Con Iomaire de kans om te tonen dat met een viool alleen ook bloedmooie liedjes kunnen gemaakt worden. Nadien zou support-act Mark Geary ook nog eens op het podium gekomen zijn, maar omdat ik mijn laatste trein naar Leuven weer moest halen, heb ik dat jammer genoeg gemist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten