vrijdag 29 mei 2009
"Op een dag neemt Vlaanderen zijn biezen"
- België is de meest inefficiënte staat ter wereld - Jean Quatremer
“De Vlamingen willen het niet met zo veel woorden gezegd hebben, maar eigenlijk willen ze zich afsplitsen van België. Ze beweren het tegengestelde, maar terwijl ijveren ze wel om zo veel mogelijk bevoegdheden naar hun regio te krijgen. Zelfs een centrumrechtse partij als Open VLD maakt zich hieraan schuldig. Ze zegt dat ze uit is op evoluerend federalisme, maar waar die evolutie moet stoppen zegt de partij niet. Bij nul procent bevoegdheden voor de federale staat, misschien, want daar is de realiteit nu al niet ver meer vandaan.”
De grote roerganger van Open VLD is Guy Verhofstadt, een van de twee mannen die de Europese Democratische Partij onlangs naar voren geschoven heeft om de volgende Commissievoorzitter te worden. Vindt u hem ook een verdoken separatist?
“Verhofstadt is sterk veranderd. Toen hij eerste minister werd, was hij ook een flamingant, maar nu is hij sterk geëvolueerd dankzij zijn contacten met Europa. Vandaag vertelt hij mooie verhalen over Europa, en over de grote mozaïek van culturen en talen die het continent altijd geweest is. Hij is ontsnapt aan Vlaanderen en heeft beseft dat de wereld anders in elkaar zit.”
U hebt al eens geopperd dat er in Vlaanderen gediscrimineerd wordt.
“Brussel is de hoofdstad van de Europese Unie en heeft veel Europese instellingen. In zo’n context zou Vlaanderen toch moeten beseffen dat discriminatie op vlak van taal heel gevoelig ligt. Dit is de enige plek ter wereld waar Frans praten beschouwd wordt als culturele agressie. Ik weet dat de Vlamingen het behoud van hun identiteit inroepen als argument, maar zelfs dan is discriminatie een aanvechting van de Europese grondwet.”
U bent ervan overtuigd dat België zal splitsen.
“Dat zal zeker gebeuren. De Belgische staat bestaat nu al niet meer. De staatshervormingen hebben ervoor gezorgd dat het land onbestuurbaar geworden is. Kijk naar Brussel: daar kan je vaak onmogelijk uitmaken of een bepaalde bevoegdheid nu aan de stad, het gewest of de federale staat toebehoort. Dit is de meest inefficiënte staat van de planeet.
Servië aan de Noordzee
Als België splitst, hoe zal Europa dan reageren?
Niemand kan verschillende volkeren verplichten om samen te leven. Europa is gebaseerd op de idee van reconciliatie, op de idee dat verschillende volkeren samen zijn omdat ze daar zin in hebben. Vandaag zitten we met het grote probleem dat twee volkeren geen zin meer hebben om samen te zijn, tenminste, de Vlamingen toch niet. Ik denk het beste is voor Europa is dat de Belgen hun ruzie oplossen. Laat ze maar splitsen of een verder gefederaliseerde staat vormen. Ik denk dat ze, zodra ze van elkaar gesplitst zijn, de Vlamingen en de Walen zullen beseffen dat ze toch nog veel met elkaar gemeen hebben. Kijk naar Tsjechië en Slowakije. Die twee landen hebben voor een scheiding gekozen, maar sinds ze deel uitmaken van Europa gaat de uitwisseling van ideeën en arbeid gewoon door, en ze komen goed overeen met elkaar.
Moet Europa dan niet bang zijn dan dat regio’s als Catalonië en Schotland ook hun onafhankelijkheid zullen uitroepen?
De Catalanen hebben België niet nodig om hun slag thuis te halen. Bij historische gebeurtenissen kijkt men niet naar wat er in de omgeving gebeurt. De Franse revolutie heeft er ook niet voor gezorgd dat de monarchieën in de omliggende landen omver geworpen werden. En toen de Engelsen hun koning vermoordden, hebben ze daar Europa niet mee gedestabiliseerd, alleen hun eigen land.
Blijven alle Europese instellingen in Brussel als ‘het’ooit gebeurt?
Als de overgang goed verloopt wel. Maar als het slecht verloopt, als de spanningen blijven oplopen in de periferie…. Tja, de Fransen kunnen toch niet blijven accepteren dat Franstaligen zo vernederd worden in het centrum van Europa? Het is een kwestie die de Fransen bezig houdt. Gelukkig zijn de Belgen zeer vreedzaam. In België vind je amper patriotten of revolutionairen. In Spanje was de boel al lang ontploft.
Wanneer wordt Vlaanderen een onafhankelijke staat in Europa?
Als de Vlamingen vandaag hun onafhankelijkheid uitroepen, worden jullie het Servië aan de Noordzee, de slechteriken. Daarom zal Vlaanderen zijn best blijven doen om naamsbekendheid te verwerven in de wereld, onder andere door her en der Vlaamse huizen te openen. En op de dag dat de naam Vlaanderen even sterk staat als het merk België, zal Vlaanderen zijn biezen nemen. Het is eigenlijk een commerciële kwestie, want voor alles zijn jullie net zoals de Nederlanders een volk van kooplui, toch?
Bedankt.
Bart Biesemans
maandag 15 december 2008
Pendelaarster
Ik zou hier al gerust een paar ergernissen kunnen opsommen maar laat ik het bij een voordeel van pendelen houden. Pendelen geeft mij de kans om één van mijn favoriete bezigheden te beoefenen : naar de mensen kijken. Ik denk dat iedereen stiekem wel moet toegeven dat hij of zij het wel eens leuk vindt zijn medemens gade te slaan.
Bij deze bezigheid kan je er niet onderuit dat je ook hier en daar eens een gesprek afluistert. En deze week heb ik een zin opgevangen die mij stof tot nadenken gaf.
"Ik ga mezelf ook missen."
Is het mogelijk jezelf te missen vroeg ik mij af. Je hebt jezelf toch steeds bij je? Of leed zij misschien aan schizofrenie?
Door het pendelen van Brussel naar Hasselt zijn het lange dagen voor mij en soms heb ik wel het gevoel dat ik aan mezelf voorbij ga. Zou ze dit misschien bedoelen? Dat je zo bezig bent met andere dingen dat je jezelf kunt missen? Moet je dan ook met jezelf contact houden zoals je dat met je vrienden probeert?
Ik denk dat haar uitspraak wel waarheid bevat in deze drukke 21ste eeuw. De zin is nu met de kerstperiode zeker van toepassing. De mensen lopen op kerstmarkten van kraam naar kraam op zoek naar dat ene juiste cadeau en zullen het koste wat het koste vinden. Misschien missen zij hunzelf ook wel en zijn ze daarom zo druk bezig met cadeaus te zoeken voor anderen?
Nu studeer ik geen psychologie en kan ik de menselijke psyche dus niet doorgronden. Maar die ene banale zin leek op het eerste gezicht volledig absurd en bleek na enige overpeinzing nog lang niet zo absurd te zijn.
Daarmee beste lezers, zorg dat je jezelf nooit mist.
woensdag 10 december 2008
The Swell Season
Sinds hun overwinning bij de Oscars oogsten deze 2 artiesten veel succes, zeker in hun geboorteland (in dit geval: Ierland en Tsjechië), maar ook in het buitenland. In de VS touren ze zelfs in overvolle zalen, en dat is zeker niet elke (vrij) onbekende Europese artiest gegund.
Tijdens het optreden bracht de groep The Swell Season zowel songs die enkel op het album The Swell Season (volgt u nog ?) te vinden zijn als nummers van op de soundtrack van Once. Soms zongen Glen Hansard en Marketa Irglova samen (hun perfecte samenzang is bloedmooi). Bij andere nummers stond ofwel enkel Hansard ofwel enkel Irglova op het podium.
Met Hansard als zanger van The Frames werden er uiteraard ook een aantal ‘covers’ van deze groep gebracht. Een andere cover die mij alvast veel kippenvel bezorgde was Tim Buckley’s Buzzin’ Fly, met op het einde een vleugje Jeff (Grace). Tijdens de bisronde kreeg violist Colm Mac Con Iomaire de kans om te tonen dat met een viool alleen ook bloedmooie liedjes kunnen gemaakt worden. Nadien zou support-act Mark Geary ook nog eens op het podium gekomen zijn, maar omdat ik mijn laatste trein naar Leuven weer moest halen, heb ik dat jammer genoeg gemist.
maandag 1 december 2008
Fotografie
Het gerucht gaat de ronde dat journalisten binnenkort overbodig zullen worden. Iedereen waant zich immers journalist en kan via het internet nieuws verspreiden. Fotografen zijn volgens mij in hetzelfde bedje ziek.
Iedereen heeft wel een digitaal fototoestel en haalt dat toestel te pas en te onpas boven om foto's te maken. Fototoestel vergeten? Geen nood de gsm biedt redding.
Daarom even een oproep via deze blog om de nobele kunst van het fotograferen te respecteren. Waarom via deze blog? Juist omdat journalisten en fotografen elkaar hierin moeten steunen. Wij moeten tonen dat zowel schrijven als fotograferen een kunst is en dat juist daarom niet iedereen in de wieg is gelegd om journalist of fotograaf te worden. Of ik in de wieg ben gelegd voor de journalistiek zal ik dit jaar ontdekken ...
Dat de volgende twee fotografen hun roeping hebben gevonden daar twijfel ik geen seconde aan.
Koen Vernimmen uit Gent heeft grafische vormgeving gestudeerd. Fotografie is zijn passie. Deze maand kon je zijn werk nog bewonderen aan de VUB. Daar waren enkel tekeningen van hem te zien maar die zijn net zoals zijn foto's ... topklasse. Ikzelf heb het genoegen gehad zijn foto's te bewonderen tijdens zijn afstudeertentoonstelling dit jaar. Het thema, net als de tekeningen aan de VUB, was femme fatale. Koen heeft dus in hoofdzaak vrouwen gefotografeerd maar dan op zijn eigen manier.
Wat mij tijdens die tentoonstelling was opgevallen, is hoe creatief hij omgaat met foto's. Foto's in alle formaten van mini foto's tot grotere portretten. Hij had foto's ook op dia's geplaatst. Doordat de foto's geprojecteerd werden kregen ze een extra dimensie. En natuurlijk zijn ook de foto's zelf mij bijgebleven. Toen ik het thema hoorde, fronste ik mijn wenkbrauwen. Een man die vrouwen gaat fotograferen met als thema femme fatale ??? Maar niets van dit alles, prachtige foto's zijn het. Vaak iets wat donkerdere foto's waardoor er een zekere mystiek rond de foto's hangt.
Weldra zal u op de site http://www.koenvernimmen.be/ zijn werk kunnen bewonderen maar onthoud de naam al. U zal hem zeker nog ergens tegenkomen.
De volgende fotograaf is letterlijk nog een jonge knaap. Bert Ydiers is nog maar 16 maar weet wat fotografie is. Ik heb de eer gehad om dit jaar met hem samen te werken op de Boekenbeurs. Hij maakte de foto's, ik de artikels. Zijn werk is te bewonderen op de site http://www.boekenbeurs.be/ en op zijn eigen blog http://www.hippopotamos.be/. Voor zo ver ik weet, heeft hij zijn werk nog niet tentoongesteld maar dat zal wel niet lang meer op zich laten wachten.
Een ode aan de fotografie dus en ook wel een beetje, maar in mindere mate, aan de journalistiek.
zondag 23 november 2008
17/11, Joan As Police Woman, AB Brussel
Joan bevestigde meteen haar wacko-imago door met een sixties-pruik het podium te betreden (en die gedurende heel het optreden op te houden). Ook drummer Parker Kindred en bassist Timo Ellis waren voorzien van een haardos uit de jaren ’60.
Beginnen deed JAPW met Honor Wishes, dat ook op haar nieuwste album To Survive de opener is. Zowel nummers uit haar eerste prachtige cd Real Life als songs van op haar recentste meesterwerk kwamen aan bod tijdens dit optreden. Zo speelde ze dus ook The Ride; meteen een eerste kippenvelmoment ( al is dat bij The Ride altijd het geval, hé J. ;) ). Niet veel later zorgde Miss Wasser al voor een tweede hoogtepunt met To Be Lonely, een parel uit haar nieuwste plaat die met Joan achter de vleugelpiano in de AB nóg mooier klonk dan op de cd.
Tijdens een nieuw nummer, Fire, kwam Joan’s verleden bij de (stevige) rockgroep The Dambuilders naar boven. En ook de samenwerking met Antony Hegarty (die van The Johnsons) werd niet vergeten dankzij het nummer I Defy. Hegarty zelf was er jammer genoeg niet, maar Timo en Parker namen op voortreffelijke wijze Antony’s tekst voor hun rekening. Dat deden ze ook op bij To America -een ‘subtiele’ sneer naar huidig Amerikaans president Bush- waarbij beide heren ons bijna deden vergeten dat op het album niemand minder dan Rufus Wainwright in dit nummer samen met Joan zingt. Ook in R U Not Furious doet Joan haar beklag over het Republikeinse bewind van de afgelopen 8 jaar.
Andere hoogtepunten waren Magpies (omdat er zoveel vrolijkheid in zit en het nummer live meer deed ontdekken dan wat voordien op de cd nog niet was opgevallen), Anyone (omwille van de uithaal en herinnering) en Real Life (omdat dit altijd een hoogtepunt is).
Maar hét kippenvelmoment van de avond was het allerlaatste nummer, Keeper of the flame (cover van Nina Simone) waarbij Timo Ellis zijn basgitaar omruilde voor een ukelele. Joan bracht dit nummer breekbaar mooi en meeslepend. Soms deed het zelfs een beetje denken aan Jeff Buckley, die voor zijn dood tien jaar geleden trouwens Joan’s geliefde was. Onze theorie is dan ook dat dit lied aan hem opgedragen was, zoals ook Eternal Flame (neen, géén cover van The Bangles) van op Joan As Police Woman’s debuutalbum speciaal voor hem geschreven is.
Het concert was wederom een schot in de roos, en vloog ongelooflijk snel voorbij. Maar Joan houdt van België, dus het zal waarschijnlijk niet zo heel lang duren vooraleer ze weer een tussenstop in ons land zal maken. Gelukkig maar!
dinsdag 18 november 2008
Last.fm, the social music revolution
Sinds het ontstaan van de website in 2002 zijn de mogelijkheden op Last.fm al sterk uitgebreid. Last.fm heeft bijvoorbeeld ondertussen ook nog:
- verschillende groepen, bijvoorbeeld per muziekgenre, waar je lid van kan worden
- previews van nummers, maar vaak ook volledige songs
- aankondigingen van concerten
- een radio-station op basis van een bepaalde artiest
- wereldwijde ‘hitlijst’ op basis van het luistergedrag van àl de last.fm-gebruikers
- …
donderdag 13 november 2008
15 love
Iedereen heeft het wel al eens gehoord en als je het voor de eerste keer hoort dan denk je 'neen dit heb ik verkeerd begrepen' maar de scheidsrechter zegt wel degelijk love, liefde, amour, ...
Ik speel nu zelf al 12 jaar tennis en ineens dacht ik dit moet ik toch eens opzoeken.
Ik ging dus op onderzoek uit en hoewel ik meestal meteen naar mijn computer ga om iets op te zoeken was mijn eerste stop nu de boekenkast. Op mijn plechtige communie speelde ik juist één jaar tennis en vond een tante er niet beter op om mij een boek over tennis te geven.
- Ik heb van je mama gehoord dat je graag tennis speelt.
( Ja, SPELEN niet lezen ma soit ... )
Zo zie je maar dat ook ongewenste cadeaus soms van pas komen. Het is een boek van de Artis Historia reeks, jeugdsentiment alom dus. Hoewel het niet zo'n boek is waar je de foto's er zelf moest inplakken.
Het boek wist wel raad met mijn vraag. Er zijn namelijk twee verklaringen voor het fenomeen.
Volgens de Fransen heeft het niets met liefde te maken maar met de Franse uitdrukking 'L'oeuf n'est rien'. Rien, nul en de vorm van een ei, de link is er wel.
Al ooit eens een Engelsman Frans horen spreken en omgekeerd? Gezien zowel de Engelsen als de Fransen het peterschap van het tennis 'claimen' volgden de Engelsen het Franse voorbeeld. Alleen maakten zij er dus 'love' van.
Een andere verklaring ligt dichter bij ons. Zo zou de term afkomstig zijn van het Nederlandse taalgebied. Diegene die niet met een inzet speelde die speelde 'omme lof' om de eer, om niets. En taalkundig liggen 'lof' en 'love' inderdaad niet ver uiteen.
Ik zou niet een kind van deze tijd zijn als ik ook niet eens op het wereldwijde web ging kijken. Even intypen op Google en hup ik kreeg verschillende resultaten. AskOxford leek mij wel een betrouwbare bron gezien het gezag van Oxford in het Engelse taalgebied en omdat ik een fan ben van de woordenboeken.
Ook zij gaven de definitie van het ei, oeuf. Nog even doorklikken en ook de meeste andere sites verwezen naar de oeufverklaring.
De oeufverklaring is zeker een goede verklaring maar mijn voorkeur gaat toch uit naar de Nederlandse variant. Een beetje fierheid en zelfs patriottisme mag ook wel eens.