Justin Vernon is voor de meesten onder ons een nobele onbekende. Maar het pseudoniem waaronder zijn band muziek maakt, Bon Iver (een verbastering van het Franse ‘bon hiver’) doet inmiddels bij heel wat muziekliefhebbers een belletje rinkelen. 
Zijn debuutalbum 'For Emma, forever ago' werd, naar mijn mening zeer terecht, bejubeld met allerlei superlatieven. ‘Buitenaards mooi’, ‘absolute magie’ of ‘een van de mooiste muzikale pareltjes ooit’ zijn er maar enkelen van.
Dat album kwam tot stand nadat Vernon zich na een liefdesbreuk gedurende drie wintermaanden terugtrok in een verlaten blokhut in het Noordwesten van Wisconsin. In alle isolement schreef hij daar zijn verdriet, emoties en gedachten van zich af, in de vorm van beklijvend mooie songs. Een kleine 2 jaar na zijn verblijf in, zoals hij zelf noemt, the middle of nowhere, is Bon Iver volop aan het touren.
Wij Belgen mogen van geluk spreken, want de afgelopen 9 maanden concerteerden Justin en de zijnen hier al 3 keer. De eerste korte passage (april, Ancienne Belgique), ging onopgemerkt voorbij, maar nog geen 2 maanden later werd de Vooruit in Gent overspoeld door ‘indie-folkfans’ die die Bon Iver wel eens live wilden horen en zien. Het (gratis) optreden werd noodgedwongen naar een grotere zaal verplaatst, maar zelfs de ruimere Balzaal kon niet al de toegestroomde muziekliefhebbers herbergen (ik was een van de gelukkigen die toen wél nog is binnen geraakt). De reacties op dat concert waren zeer positief, buitengewoon lovend zelfs, waardoor de verwachtingen voor Bon Iver’s 3e bezoek aan België de hoogte in gingen. Dat viel ook te merken aan de ticketverkoop. Reeds maanden op voorhand waren alle tickets uitverkocht.
Dat 3e bezoek was afgelopen vrijdag (3 oktober 2008) in de Orangerie van de Brusselse Botanique. De Amerikaanse groep Bowerbirds verzorgde het voorprogramma, maar uiteraard kwam het overgrote deel van het publiek voor Bon Iver.
Flume, de eerste song op zijn debuutalbum, was meteen ook het openingsnummer. Het publiek was vanaf dit moment gewillig muisstil en dat bleef ook zo de rest van de avond. Behalve dan wanneer Justin Vernon naar het einde toe het publiek vroeg om bij The Wolves mee ‘what might have been lost’ te zingen. En bij het luide oprechte applaus na ieder nummer, uiteraard.
Terwijl het album For Emma, forever ago zeer ingetogen en soms zelfs hymnisch is, kwam Bon Iver tijdens dit optreden een aantal keer iets steviger uit de hoek. Zo werd het wondermooie Blindsided voorzien van een rockend instrumentaal middenstuk en klonken 2 nieuwe nummers, Bloodbank en Babies ook al iets ruiger. Bij re:stacks verlieten de overige bandleden het podium en bleven enkel Justin Vernon en zijn gitaar over: adembenemend mooi, en een van de vele kippenvelmomenten die avond.
Omdat het repertoire van Bon Iver nog iets te beperkt is, werd ook beroep gedaan op een aantal covers. Gitarist Mike Noyce (‘Mikey’) kreeg de kans om zijn kunnen te tonen tijdens Simple Man van Graham Nash. En voor Loving’s for fools, een nummer van de onbekende Sarah Siskind, vervoegden Bowerbirds Bon Iver op het podium en brachten ze dit lied a capella. Dit was meteen ook het sluitstuk van een relatief kort maar oh-zo intens mooi optreden. Een langgerekt kippenvelmoment, en puur genieten. En nu: uitkijken naar de opvolger van For Emma, Forever Ago.
Setlist:
Blindsided
Bloodbank
Simple Man
The Wolves
re:stacks
-------------------------
Babies
For Emma
Bloodbank
Simple Man
The Wolves
re:stacks
-------------------------
Babies
For Emma
Loving’s for fools
1 opmerking:
Aan de beschrijving van het concert te zien, denk ik dat ik op het zelfde moment ook daar was ;)
En at the end of all his lines,
nagenieten ... en eindelijk een recensie van jou :)
nog vele concerten toegewenst,
jill
Een reactie posten