Groot was mijn verbazing toen ik dit weekend de weekendbijlage van De Standaard begon te lezen. Op pagina 3 stond er een artikel over Kirsten Mertes. De stagiair bij P-magazine die undercover is gegaan bij Miss Belgian Beauty.
Een interessant gegeven inderdaad, vooral voor iemand die journalistiek studeert maar mijn enthousiasme om het artikel te lezen was snel over, héél snel, meteen na de eerste alinea al.
Laat ik hier even Tom Heremans citeren uit zijn artikel : Kirsten Mertes, undercovermiss ( De Standaard Weekend, 18 - 19 oktober )
'Het is altijd hetzelfde liedje. Als wij hier bij De Standaard een stagiair over de vloer krijgen, dan is dat een pokdalig pol&soc'er die het Lambermont-akkoord uit het hoofd kan opzeggen en die niets liever doet dan drie dagen aan een stuk, zonder zich te wassen, post te vatten aan de poort van Hertoginnedal. Volstrekt niets valt daarmee aan te vangen. Dat komt ervan als je stagiairs aanneemt op basis van hun algemene kennis.'
Waarom is die bekwaamheidsproef er weer? Oh ja juist, om je algemene kennis te testen. Die is immers erg belangrijk voor een journalist.
En moeten wij als toekomstige journalisten niet initiatief nemen en het nieuws gaan opzoeken? Dat over 'je drie dagen niet wassen' zijn ze er wel even vergeten bij te vermelden.
Ok, toegegeven Tom Heremans wilt hier het contrast maken met de stagiair bij P-magazine die volgens hem dan weer alleen aangenomen is op basis van'hoe goed ze met een badpak staat' maar ik kon er toch niet om lachen. Ik zou zeggen medestudenten die naar De Standaard gaan, jullie zijn gewaarschuwd.
En mochten jullie daar Tom Heremans tegen het lijf lopen, hebben jullie twee keuzes denk ik : hem eens aan de tand voelen of vriendelijk lachen. Hoewel journalisten het conflict moeten opzoeken, lijkt mij de tweede keuze toch de verstandigste.
Zelf heb ik Tom Heremans al eens ontmoet en vond ik hem echt wel sympathiek. Nu ik eraan denk ook toen was ik niet akkoord met een uitspraak van hem in één van zijn columns. Hij had namelijk geschreven dat vrouwen geen humor hadden. Dat kon ik toch niet zomaar laten voorbij gaan ...
Hij was toen verbaasd over de vele reacties die hij had gekregen op die column maar wat wil je als je zoiets schrijft in DSM dat naar mijn mening meer vrouwelijke dan mannelijke lezers telt.
Het aantal vrouwen is natuurlijk wel groter dan het aantal toekomstige stagiairs bij De Standaard maar deze uitspraak mocht toch niet onopgemerkt voorbij gaan, vond ik. En waar kan ik die uitspraak beter aankaarten dan op een blog van studenten journalistiek ???
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Ik vraag me af hoe Heremans aan zijn carrière begonnen is. Was hij van bij het begin een volwaardig journalist die elke situatie juist inschatte? Mij lijkt het dat je als beginnend verslaggever risico's moet durven nemen. Hoe kan je anders uitsteken boven dat woud van aspirant-journalisten? De pennenridders die hun loopbaan beginnen met een interview met Chavez zijn volgens mij maar dun gezaaid, dus waarom niet doen zoals Mertens? Of ze echt wat kan zal nog moeten blijken, maar ze heeft alvast getoond dat ze ballen aan haar lijf heeft.
Goh, ik moest vooral eens hard grijnzen toen ik dat zaterdagochtend tussen de koffie en pistolets las. Tom Heremans gebruikt hier wat mij betreft gewoon een overdrijving om een humoristisch effect te bereiken. Bij mij lukte dat alvast meer dan behoorlijk: ik kon me die "pokdalige pol&soc'er" al bijzonder levendig inbeelden. :)
Een reactie posten