Salam haleikum en de kusjesdans

verslag van een Marokkaanse bruiloft

Saïd heeft net zijn maten gebeld, over een minuutje komen ze ons oppikken in de Lemonnierstraat. We zijn al een uur op stap in de buurt van het Zuidstation en ik heb nog geen enkele blanke gezien. Beklemmend. En nu ga ik dus in zo'n boomcar stappen met nóg twee Marokkanen. Type getrimd baardje, een zonnebril en een joggingpak, ongetwijfeld. Twee weken geleden is er een agent neergestoken in de Marollen, zou ik mijn moeder nog gauw een berichtje sturen? Meer tijd om na te denken krijg ik niet, want voor mijn neus zwaait een portier open en voor ik het weet zitten Saïd en ik op de achterbank. Een tweedehands stationwagen. Madonna schalt door de boxen. "Aah, goeiendag, ik ben Aziz. Alles goed?". De chauffeur heeft een jeans aan en een hemdje. Naast hem een postuur met net dezelfde outfit."Goedenavond, ik ben Rachid. Klaar om naar het trouwfeest te gaan?"

Twee uurtjes eerder. Het is zaterdagavond en ik zit rustig een sandwich te eten in de keuken van mijn kot. Saïd komt binnen. Hij is huisbewaarder en om de paar dagen komt hij kijken of alles nog goed loopt. "Saïd", zeg ik, "op twee weken tijd zijn hier al twee vrouwen voor mijn neus bestolen. Wat is dit toch voor een buurt?" Hij is zowel Marokkaan als Belg en voelt zich persoonlijk aangesproken. Mijn sandwich verdwijnt in de koelkast en samen gaan we de straat op. Ik moet en zal de wijk van een andere kant leren kennen. "Dit is een leuk restaurant", "hier hebben ze goede thee", "bij die Egyptenaar moet je zeker gaan"...ik leer veel bij, maar Saïd vindt dat het nog beter kan. "En als je nu vanavond eens met me meegaat naar een Marokkaanse bruiloft?" "Hoe? Wat?? Euh, ja, maar ik ken die mensen niet, en ik ben toch niet gevraagd en ik ben er niet op gekleed en.." Nog meer argumenten zoeken heeft geen zin. Niet veel later staan we aan de moskee in de Fosnylaan.

Aziz en Rachid vinden de hele situatie wel grappig. Van ons vieren is eigenlijk alleen Rachid gevraagd, hij is de neef van de trouwer, Khaled. En dan heeft Saïd ook nog eens een onbekende niet-Marokkaan meegebracht. Lollig! Khaled staat al op straat om zijn gasten te verwelkom. Hij heeft witte puntige pantoffels aan en een lang wit kleed. Toch frisjes op dit uur van de avond! Hij staat aan de moskee, maar blijkbaar gaat het feest in de twee zalen ernaast door. Twee zalen? Aziz moet lachen. "Bij een Arabische bruiloft vieren mannen en vrouwen apart feest, wist je dat niet?" Geen kusjesdans dus vanavond.

Mannen met baarden
De feestzaal is een vroegere garage die met mozaïektegeltjes is bezet. Overal staan tafeltjes met daaraan mannen met baarden die thee slurpen. Ik heb de indruk dat ik niet zo opval. Misschien omdat er wel meer mensen wat onwennig bijlopen? Aan het tafeltje waar wij bijschuiven wordt over Albert Heijn gesproken. Nederlandse Marokkanen! Hier had ik nog niet over nagedacht: bij familiefeesten is Arabisch de enige gemeenschappelijke taal.

Salam haleikum, félécitations, vier kussen. De familie komt ons goeiedag zeggen. Meteen krijgen we ook zo'n thee ingeschonken. Lekker, munt met suiker! Mijn gastheren beginnen gezellig te keuvelen, ik tast de omgeving wat af. Ik ben toch wat ontgoocheld. Dit ziet er echt niet uit als een trouwfeest. De ingang is een lompe kantelpoort, de tafeltjes zijn bedekt met goedkoop tafelpapier en het is zo fris dat iedereen zijn jas aanhoudt. Saïd vertelt dat het een vrij sobere bruiloft is, want er is zelfs geen orkestje gevraagd. Bij de vrouwen wel, dat kunnen we horen via de houten wand die de twee zalen scheidt. Voor mij klinkt het als Chinees, maar blijkbaar worden de twee getrouwden bezongen, zowel in het Arabisch als in het Berbers.

Elf uur. Aziz was al van plan naar huis te gaan, maar plots worden plastieken vorken uitgedeeld. We krijgen eten! Op elke tafel wordt een grote visschotel geplaatst waar met z'n allen uit geschept wordt. Het hele tafelkleed ligt vol met restjes. Een kwartiertje en hop, daar is de volgende gang. Schapenvlees dit keer en het is echt geweldig lekker. Dit eten moet echt uren gestoofd hebben om zo mals te worden, maar weer vijftien minuten later staat er een schaal fruit in de plaats. Ben ik nu de enige die vindt dat dit vlug gaat? Sommigen beginnen de zaal te verlaten. Dit gaat toch erg snel! Saïd? "Tja, de bruidegom heeft toch een beetje op de uitgaven bespaard. Er is geen muziek dus gaan de mensen weg." Spijtig, ik had weleens zo'n Arabische dans willen zien. Nu vinden mijn gezellen het ook welletjes. Op weg naar huis moeten ze nog steeds lachen om mijn verbaasde blikken vanavond. "Als ik trouw zal ik je ook uitnodigen", zegt Aziz, "dan zal je wat zien!"
Hartelijke jongens, die Marokkanen.




Zou de bruid er zo hebben uitgezien? Ik heb er het raden naar...