Ok, het duurt wel nog een jaartje, nadat je dat roos papiertje in handen hebt, voor je een volleerd chauffeur bent. Maar de gedachten van niet meer LEREN autorijden was een grote geruststelling. Tot ...
Brussel was niet enkel voor mij een aanpassing maar ook voor mijn ouders. Ineens moesten zij hun weg kennen in Brussel met de auto. En ja hoor, één van de eerste keren in Brussel en een botsing. Op een kruispunt rijdt er iemand ( met een BMW misschien geen te verwaarlozen detail ) tegen ons. Geen gewonden alleen wat geschrokken maar voor Odette ( onze auto, ik geef levenloze dingen graag een naam ) was er slechter nieuws. Perte totale luidde het verdict. Het afscheid viel me zwaar want het was met deze auto dat ik had leren autorijden.
Vorige week stond er een blinkende nieuwe Opel Corsa op onze oprit. Weer een klein autootje want dat hebben mijn mama en ik het liefst. Alhoewel klein, deze auto was 10 à 12 cm langer en 4 cm breder.
Meesten onder jullie denken misschien toch niet zo erg maar voor mij is dat dus a big deal. Parkeren is sowieso al niet mijn sterkste en onze oprit oprijden is ook niet altijd even makkelijk.
Het bleef echter niet bij de afmetingen. Voorbereidingen eerste autorit : zetel verstellen, spiegels juist zetten, alle knoppen vinden : ruitenwissers, lichten, enz. Dit zijn allemaal nog maar de praktische zaken van het autorijden. Ik had nog geen meter laat staan een kilometer gereden.
Contact op, handrem los en starten maar ... Wacht es, achteruit hoe zit dat hier? Ah, je moet eerst iets induwen ach zo ( dit was bij Peugeot anders ). Ok, oprit af en rijden maar. Oeps, te veel gas maar toch vertrokken. Ai, weer te veel gas op het einde van de straat, starten in bergop want er kwam toch juist een bus af zeker... Oh, in welke versnelling sta ik hier nu, eerste neen tweede vroem echt wel te veel gas... De eerste kilometers gaan moeizaam, ik geraak die auto moeilijk gewoon of misschien die auto mij niet.
Uiteindelijk veilig en wel aangekomen en gelukkig plaats genoeg om te parkeren. Dit heb ik nu nog kunnen vermijden maar voor hoe lang ...
ps: Geloof het of niet, ik ben niet stilgevallen. Toch één ding om trots op te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten